Röportaj: Tolga Akyıldız

Başarıları ile dikkatimi çeken kişiler ile yaptığım röportajlara devam ediyorum.

Blogumun bu seferki konuğu: ilk kitabı "özür dilerim çok sevdim" ile adından çokça söz ettiren, gazeteci-yazar; Tolga Akyıldız.

O'nu birçoğunuz, 
müzik eleştirmeni, gazete-dergi yazarı kimliği ile tanıyordunuz büyük bir ihtimalle.

Son günlerde ise; televizyon, gazete, dergi ve radyo gibi medya kanallarında, kitabı hakkındaki röportajlarına denk gelmemiş olmanız, neredeyse imkansız. :)

Bu kadar koşturmacanın arasında, Esquire Dergisi, Şubat 2014 Sayısı için benimle röportaj yapmaya zaman ayırdığı için buradan da bir kez daha kendisine teşekkür ederim. :)

İlk önce; Tolga Akyıldız, bugün bulunduğu yere gelene kadar neler yapmış şöyle bir bakalım:

• Tolga Akyıldız, 1973, İstanbul doğumlu.
• Liseyi, Galatasaray Lisesi'nde; üniversiteyi, Boğaziçi Üniversitesi, Psikoloji Bölümü'nde okumuş.
• Gazetecilik mesleğine 1987 yılında Hey Dergisi'nde başlamış.
• 1993-1997 yılları arasında; GO (Genç Olmak),  Health & Shape ve Anne & Çocuk Dergileri ve Akşam Gazetesi'nde editörlük yapmış.
• 1997 yılında, Blue Jean Dergisi'nde yayın yönetmeni olarak göreve başlamış.
• 2000 yılında, Blue Jean ve Hey Girl Dergilerinin yayın direktörlüğü görevini üstlenmiş.
• 2000-2007 yılları arasında; bu dergilere ek olarak, Max, İstanbul Life ve Auto Show Dergilerinin de yayın direktörlüğü görevini yürütmüş.
• 2002-2003 yılları arasında ATV'de yayınlanan "6. His" adlı TV şovuna danışmanlık yapmış.
• 2000-2010 yılları arasında; Hürriyet Gazetesi'nde "Pop Virus" adlı köşeyi kaleme almış.
•  2004-2010 yılları arasında; D.R.U.M., MySpace Türkiye, Rock'n Dark Müzik Yarışması gibi oluşumlara danışmanlık yapmış.
• 2010 yılında, Milliyet Gazetesi'nin Cadde Eki'nde kaleme almaya başladığı "Sokak Çocuğu" adlı köşesini halen sürdürmekte.
• Marie Claire Türkiye,
  Esquire,
  Touch İstanbul,
  46 Dergileri için köşe hazırlamaya devam etmekte.
•  Radikal Gazetesi'nde albüm kritikleri yazmakta.
• Birçok şirket için müzik ve sosyal medya konularında verdiği danışmanlık hizmetine devam etmekte. (Açık Sahne - Müzik Blogları)

Yazarlık aileden mi geliyor? Anne-babanızın mesleklerini öğrenebilir miyiz, sakıncası yoksa?

Annem; öğretmen, babam; gazeteci-yazardı. 15 sene oldu, kaybedeli. Babamdan bana geçen bir yazma yeteneğim olduğunu düşünüyorum. İki tane yayınlanmış romanı var. Biri “Bir Gazetecinin Hayatı” Abdi İpekçi’nin biyografik romanı. Diğeri; Anadolu Medeniyetleri üzerine; babam arkeologdu.

“Bir kişi, ancak babası öldükten sonra tam anlamıyla kendi olabilir” derler. Sizde de böyle mi oldu? Otorite ve güven sembolü olan” baba” olmayınca; hayata daha güçlü tutunmak durumunda mı kalıyoruz, o zaman mı tam anlamıyla kendimiz olabiliyoruz?

Bence; erkek ve kadın için farklı bir durum, bu. Babam, bir otorite figürü değildi. Çocuk muamelesi yapılmadı bana, ben yetiştirilirken. Bu da çocuğun kendine güveninin erken yaşlarda oluşmasını sağlıyor. Benimki; çok sevilen ve örnek alınan bir babaydı. Bana bayrağı devrettiğini düşünüyorum ama tabii ki çok farklı şeyler yapıyoruz.

Benim de ortaokul-lise yıllarımda, merakla okuduğum bir dergi olan Blue Jean’i neden bıraktınız?

Blue Jean’de yayın yönetmeni olduğumda, 23-24 yaşlarındaydım. 10 yıl kadar yayın yönetmenliği, sonra da yayın direktörlüğü görevini yaptım, başka yayınlarda da çalıştım. Ben aslında dergiciliği bıraktım. Belirli bir zaman geldiğinde, bırakmak gerektiğini düşünüyorum. Devlet-opera ve balesinde olduğu gibi neden yıllarca koltuğumda oturayım? Genç insanlar Blue Jean’in başında olmalı, yeni ufuklara yer açmalıyım diye düşündüm.

“Kaleminizin kılıçtan keskin” , yazılarınızın “kinayeli” olduğunu söyleyenler var. Müzik eleştirisi yaparken, dozu kaçırıp özür dilediğiniz hiç oldu mu, yoksa; yazdıklarımın sonuna kadar arkasındayım mı diyorsunuz?

Tabii ki, sonuna kadar arkasındayım. Uzun uzun ön araştırma yaparım, 3-4 yerden doğrulatırım. Birini eleştirirken, bunu göz önünde bulundurmalısınız.

Sözlüklerde, köşenizin eski sahibi; Lale Barçın İmer’le karşılaştırılmışsınız.Bu konuda söylemek istediğiniz şeyler var mı?

Lale, çok yakın bir arkadaşım, hala görüşüyoruz. Köşesini, yurt dışına yerleşeceği için bırakmıştı o zamanlar, onun yerine bana teklif edildi, ben de kabul ettim. Şu anda İstanbul’da yaşıyor, eskisinden daha bile iyiyiz hatta şu anda.

Bir ara, Yeniköy’de bir bar açmışsınız, sonra neden kapattınız ve başka bir yerde açmadınız?

Ben açmamıştım aslında; sık sık gittiğim bir restoranın sahibi arkadaşımdı, ben de destek olmak için biraz yardımcı oldum. Gürültü olduğu için yukarıdaki müşterileri rahatsız etmemek adına bitirmek zorunda kaldık.

Avea Müzik Blogları Fikir Takımı’nın neresindesiniz, biraz kısaca bahseder misiniz?

Avea ile devam etmiyoruz ama müzik blogları yazarları ile toplanıp, dışarıya kapalı söyleşiler yapmaya devam ediyoruz.

Anathema konserinde stand-up yapmak için sahneye çıkmış ama sinirlenip sahneyi terk etmişsiniz, neden? Sizce; bu konser öncesi bir stand-up gösterisi yapmak kötü bir fikir miydi? Türkiye’deki ilk Metallica konseri öncesinde, sahne alan “Kurban” grubu da sahneden inmek durumunda kalmıştı, sanırım. Benzer bir durum muydu yaşadığınız, sert bir izleyici kitlesine mi tosladınız?

Yarım saat kadar devam ettim, sinirlenip sahneyi terk etmedim. Hatta, sahneye insanlar bile davet ettim. Teknik bir problem de vardı; bana sanatçıların kullandığı mikrofonu vermişlerdi, kendi sesimi duymadan konuşuyordum; kendi sesimi duymuyordum, sağır gibi hissettim, sesim çok uzaktan geliyordu bana, monitörden gelmiyordu, çok rahatsız edici, tuhaftı.

Popvirüs Partileri’ni diğer partilerden ayıran neydi?

Popvirüs Partileri yapıldığı zaman, 2000’lerin ilk yıllarına denk geliyordu. O zamanlar eski Türkçe 45’liklerin çalındığı pek parti yoktu. Israrla Demet Akalın, Kenan Doğulu, Serdar Ortaç benzeri şeyler çalmıyordum. Tarkan çalacaksam da; piyasada çok olmayan, özel bir şey çalıyordum. Facebook’un Türkiye’de aktif olmadığı zamanlardı, “event açmak” bile çok yeniydi;  benim çevrem de etkinlik sayfasını çok paylaştı, bu şekilde yayıldı ve çok popüler oldu; ilk partide İstiklal Caddesi’nde trafik olmuştu, hatta. Popvirüs, zaten köşemin de adıydı. Hatta 45’lik gibi mekanlar bile çok daha sonra açıldı.

“Popçu Dükkanı” konsepti nedir? Ne zaman geliyor?

Geldi bile. Popvirüs’ün çok kendine özgü bir tarzı olduğu için o tarza oturttuğum bir marka, “Popçu Dükkanı” da. Özge Tığlı diye bir dj arkadaşım var, birlikte çalıyoruz. Daha henüz,  iki kere oldu.

18 yıl önce yazılmaya başlanan hikayelerden biraz bahseder misiniz?

Bu kitap, 41 bağlantılı öyküden oluşan, tek bir uzun öykü, aslında. Bir erkeğin gözünden, naif, duygularını göstermekten çekinmeyen, tek bir öykünün 41 parçasından oluşuyor. Kitabın ortasında bir milat gibi görebileceğimiz bir ölüm var.

Çok sevdiğiniz için neden özür diliyorsunuz? Sevginizle, sevdiklerinize zarar mı verdiğinizi düşünüyorsunuz yoksa “Ben böyle seviyorum, kusura bakma” gibi bir anlamda mı?

"Ben bildiğim gibi sevmeye devam edeceğim" anlamında.

“Aşk”ın tanımı size göre nedir? “Aşk” ile “tutkulu” ve “saplantılı” aşkı ayıran nedir, size göre?

Aşkın içinde tutku olmazsa; zaten bir kısmı eksik olur. Saplantı iki şekilde olur, bana göre; birincisi: karşı tarafa ulaşamama durumu, acı, kavuşamama, ikincisi ise: o kadar çok emek veriyorsun; kendi sevme biçimine aşık olmaya başlıyorsun, artık o kişiden bağımsızlaşıyor; o zaman "Senin için şu kadar fedakarlık yaptım." gibi bir durum oluyor. Aşkı, “can yoldaşlığı” olarak görüyorum. Aşk, fiziksel bir çekim değildir; o kadın-erkek olmakla ilgili. Eğer, buna “aşk” dersen; o zaman benim kitapta anlattığım şeye asla ulaşamazsın. Eğer o aradığı zaman heyecanlanmak vs. olsaydı aşk; o zaman üzerine bu kadar şarkılar yazılmazdı, filmler çekilmezdi.

Kimilerine göre; aşk sadece bir kez karşımıza çıkar. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz; kaç kez aşık oldunuz?

Kitaptaki adamın üzerinden söylediğim şey; aşk, insanların hayatında karşısına bir kere çıkan bir şey değildir ama sadece bir kere çıkması da mümkündür. Aşk, ölümsüz değildir. “Belki, sen aşkından daha önce ölürsün”. Tek bir aşk yolu var. Bazen o yolculuğu, tek bir kişi ile sürdürebiliyorsun, bazen birden daha fazla kişi olabiliyor. Yaşadığın bütün aşklar, seni “hak ettiğin aşk”a hazırlar. Geçmişe dönüp baktığında; en çok “aşk” olarak nitelendirdiğin aşka; hayat, seni hazırlar.

Aşkın ateşini harlı tutmak için neler yapmalı?

Her ilişkinin kendine özgü dinamikleri vardır. İnsanlar, hayatlarında yaşadıkları sıkıntıyı genellikle aşk ilişkilerine de yansıtıyorlar. Aşk, kendini bırakmaktır, eğer aşık olmak istiyorsan; “kuyruğu düşürme cesaretinde olabilmek”tir. Zaaflarını gösteren biri, kendine güveniyor demektir. Zaaflarınla birlikte seviliyorsan da, o zaman gerçekten kabul ediliyorsun, seviliyorsun demektir.

Psikolog olarak çalıştığınız bir dönem oldu mu? Olmadıysa; neden?

Psikolog olarak çalışmadım. Psikolojiyi ilgi alanım olduğu için okudum. Yazarlık konusunda çok yararlanıyorum tabii ki, bu eğitimimden. Üniversitedeyken de gazetecilik yapıyordum, zaten.

Bir psikolog ile aşk yaşamak, kadınları korkutuyor mu sizce? Onu çok iyi çözümleyebiliyor, nereden vurabileceğinizi iyi biliyorsunuz sonuçta.

Beni tanıdıktan sonra, insanlarda öyle bir kaygı kalmadığını düşünüyorum. Ben hasta kabul eden bir psikolog olmadığım için, aşk ilişkisi içerisinde de psikolog gibi davranmaya kalkmam. Elbette ki; yazar olarak çok yararlanıyorum, bu bilgilerimden. Ben de insanım, ben de hatalar yapıyorum. Bülent Ortaçgil’in bir şarkı sözü var: “Bilmek, çözmeye yetmez” diye, “SensizOlmaz” adlı parçasından, çok severim.

Ressam Elif Karadayı kitabınıza ne kattı? Siz, onun hayatına ne kadar dokundunuz?

Elif, lise çağlarındayken, kadın dergilerinde yazdığım yazılarla kurduğu güçlü bağ, bana o dönemler platonik aşık olduğu için röportaj kisvesi altında benimle tanışması gibi bir önemim var, O’nun hayatında. Yıllar sonra, beni Twitter’dan takibe alıp yeniden hayatıma girmesi, yazdığım bu yazıları, kitap haline getirmem için beni teşvik etmesi gibi bir önemi var benim hayatımda da. Evlendi, mutlu bir hayatı var, çok ünlü bir ressam oldu, kapak çizimi de dahil olmak üzere; kitabın içindeki resimlerin tamamını o çizdi; çizimler ile kitabı yeniden yazdı, adeta. Biz, hala konuşuyoruz, arkadaşız. Onun çizimleri ile bu kitabın tamamlanacağına inandım, belki de olması gerektiği gibi oldu. Belki, o bu şekilde teşvik etmeseydi; bu kitabı hiç yazmayacaktım. Çok ön planda olan bir şey değildi; bu yazıları kitaba dönüştürmek. Bazı insanlar, hayatımıza belirli bir misyonu yerine getirmek için girer diye düşünüyorum, birçok felsefede de bu şekilde yer alıyor, zaten.

Neden 41 öykü var kitabın içerisinde, 41 sayısının özel bir anlamı var mı sizin için? 41 yaşında olmanız gibi? “41 kere maşallah” gibi? J Hayatın anlamı; 42 değil miydi? J

Yazdığım şeylerden bir gün kitap yazarım diye hiç düşünmedim, kitaba dönüştürdüğümde; 41 öykü olduğunu gördüm ama özellikle yapmadım bunu. Yalnız, şunu söyleyebilirim ki; 41 öykü olduğu için 41 iz var. Bir şekilde hayatıma dokunmuş, bir şekilde esinlendiğim insanlar var. İş yerinden tanıdığım insanlar da var; özel hayatımdan da, kadınlar da var erkekler de. O 41’i, 41 öykü çıktıktan sonra buldum. “Belki de kitabın kendisinin bana yaptığı şeydi.” Benim kitaba sormam lazımdı belki, senin bana sormandan ziyade.

Günümüz kadın-erkek ilişkileri hakkında ne düşünüyorsunuz? (Erkekler, tek gecelik ilişkiler ile günü kurtarma derdinde, kadınlar ise; evlilik de evlilik diyor...)

Aşk uzaklarda bir yerde bizi bekliyor sanıyoruz. Aşka olağanüstü anlamlar atfediyoruz. Oysa aşk çok yakınımızda. İnsan çok yakınındakini göremez ya, içinizdeki aşkı görmek için de kendinize dışarıdan bakabilmelisiniz. Bunu başardığınızda kendinizle barışma zamanı gelecek. Ancak kendinizle barıştıktan sonra içinizdeki aşkı keşfedip kendinizi “sevda”nın kollarına bırakabilirsiniz. Günümüzde değil, her dönemde kadın-erkek ilişkisini biçimsel yaşayan, yoğurdun kaymağı, gözlerin sürmesiyle ilgilenen çiftler olagelmiştir. Aşk çabuk tüketilecek bir duygudurum değildir. Emek istediği için de zordur. Şimdiki zamanların en büyük gafleti, garabeti sabırsızlıktır.

Mantık evlilikleri, aşk evliliklerine göre, daha uzun mu sürüyor, sizce? Aşık olup evlenenler, aşk bitince; ayrılıyor da zaten mantık üzerine kurulu evlilikler; aşk olmadığı için daha mı uzun sürüyor?

Evlilik zaten bir mantık temeline oturmamışsa yürüyecek bir ilişki modeli değil. Çünkü evlenerek iki kişilik ilişkinizi çok kişili hale getiriyorsunuz. İşin içine çevrenin beklentileri, aileler ve devlet giriyor. Artık “aile salonu” müşterisi oluyorsunuz. Ancak aşk bağınız sağlamsa bu badireleri atlatabilirsiniz. Evlilik, içinde aşk varsa, hayatla sırt sırta mücadele ederken sizi çoğaltıyorsa “mantıklı” bir hal alıyor. Zaten böyle hissetmiyorsanız çocuk da yapmayın derim ben. Yani aşk evliliği ve mantık bir arada olursa birlikte yürüyebilirsiniz bu yolu.

Yazarlık serüveninizde, size en çok katkısı olduğunu düşündüğünüz kişi kimdir? (Lisedeki edebiyat öğretmeniniz de olabilir bu kişi, bir tanıdık ve ya çoktan aramızdan ayrılmış, ünlü bir yazar)

Çoğu kişi onu bir "mizah yazarı" olarak tanır ama çok duygusal ve kıvrak bir kalemi vardır. Bir hayranıyken dostum olduğu için çok gururluyum. O kişi Atilla Atalay. Galatasaray Lisesi’ndeki Türkçe öğretmenimin üzerimde emeği çoktur, Allah rahmet eylesin, Öncel Tunçay. Babam bir yazardı ama edebiyatçı değildi yine de kaleminin gücünden çok etkilenmişimdir. JackLondon’dan, Steinbeck’ten, Dostoyevski’den, Leyla Erbil’den, Paul Auster’dan, Oğuz Atay’dan ve saymaktan usanmayacağım birçok yazardan etkilendim… Ne yazık ki yerimiz dar.

Şu andaki başucu kitabınız nedir?

Aynı anda birden fazla kitap okuyorum. Gerçek manada başucumda duranlar; 

Mario Vargas Llosa  / Genç Bir Romancıya Mektuplar, 

Turgut Uyar / Dünyanın En Güzel Arabistanı,

 Leonard Cohen / Book Of Longing…

Sizi alıp götüren birkaç müzik parçası adı söyler misiniz?

The Dance of Bad Angels- Booth and The Bad Angel

Yolanda You Learn- Pat Metheny

Hallelujah- Jeff Buckley

En son izlediğiniz oyun?

“Huysuz” adlı müzikali izledim Trump Towers’ta. Molière oyunlarından bir kolajdı. Oyunculuklar, kostümler, koreografi, şarkı sözleri harikaydı. Başta Engin Alkan olmak üzere emeği geçen herkesi tebrik ederim, tavsiyemdir.

En son izlediğiniz film?

Blue Is The Warmest Color (La Vie D’Adele)… Gerçeklik hissinden çok etkilendim.

Sizin hakkınızda, daha önce hiçbir yerde yayınlanmamış, çok az kişinin bildiği bir şey söyler misiniz?

Renk körüyüm. Küçükken niyetçilik yaparak çok para kazandım. Üniversite sınavında ilk 200’e girdim ama dershanede seviye tespit sınavında sıfır çekmiştim.  Aşk ve güvenin bir araya gelebileceğine inanırım kul şayet arifse… ;)

Tolga Akyıldız'a, kahve eşliğindeki bu güzel röportaj için teşekkür ederim.

Umarım sizler de beğenerek okumuşunuzdur.

Tolga Akyıldız'ı Twitter'da takip etmek isterseniz:
https://twitter.com/takyildiz

Tolga Akyıldız'ın "özür dilerim çok sevdim" adlı kitabını, 

aşağıdaki linkten satın alabilirsiniz:

http://www.idefix.com/kitap/ozur-dilerim-cok-sevdim-tolga-akyildiz/tanim.asp?sid=T37LSOX9XD5DLVYFZGF4

Bu arada, kitap çok hızlı satılıyor; 
bu da ikinci kitabın da gelebileceğinin sinyallerini veriyor, bilginize.. :)

Sevgiler,

Beril Öke Gülen